نقشه، در مهندسی، نمایش دقیقی از اجزا و قطعات دستگاه‌ها و ساختار‌ها است.

البته نقشه‌ها را می‌توان به چند دسته تقسیم بندی نمود. به‌عنوان مثال نقشه‌های اجرایی (نقشه‌های مهندسی)، نقشه سازه‌های صنعتی، نقشه‌های جغرافیایی و نقشه‌های ژنتیکی و... . نقشه‌های جغرافیایی در مقیاسهای کوچک مثل ۱:۱۰۰،۰۰۰ و یا ۱:۱۰۰۰،۰۰۰ تهیه می‌شوند. در حالیکه نقشه‌های اجرایی که از روی آنها سازه‌های عمرانی پیاده سازی و ساخته می‌شوند، در مقیاسهای بزرگ‌تری مثل ۱:۱۰۰ (در پروزه‌های ساختمانی، سد و تونل و پل) و تا ۱:۵۰۰ (نقشه ساخت راه‌ها) تهیه می‌شوند. نقشه‌های جغرافیایی بسته به مقیاسی که نیاز است از روشهای مختلفی چون نقشه برداری زمینی و یا فتوگرامتری (تهیه نقشه از عکس‌های هوایی یا فضایی)تهیه می‌شوند. در پروژه‌های عمرانی ابتدا یک نقشه دقیق از وضعیت منطقه تهیه می‌شود که به آن نفشه توپوگرافی می‌گویند. تهیه این نقشه بر عهده یک مهندس نقشه بردار است. سپس بر روی آن طراحی انجام می‌شود. مثلاً طرح مسیر یا طرح سنتر لاین تونل یا طرح دیواره و تاج سد که هر نقطه این طرح‌ها بر روی نقشه دارای مختصات است. طراحی بر حسب مورد بر عهده مهندسین با سابقه و خبره می‌باشد. مرحله بعد پیاده سازی حقایق روی نقشه، بر روی زمین و با مقیاس واقعی است که این مرحله نیز توسط مهندسین نقشه بردار انجام می‌شود. نقشه را می‌توان اولین و اساسی‌ترین جز هر ساخت و زیر ساخت یا بازسازی راه‌های ارتباطی تولید کرد.

نقشه‌کشی در رشته‌های فنی، رسم نوعی تصاویر ساده‌شده خاص به نام نقشه است که برای انتقال ایده‌ها استفاده می‌شوند و نوعی زبان ترسیمی به شمار می‌آیند. نقشه‌کشی ترکیبی ازترسیمات تک‌تصویری سه‌بعدی و ترسیمات چند تصویری دو بعدی است.